W sprawie chomików

Wyobraź sobie świat idealny. Wyobraź sobie ciała bez skazy, gładkie i opalizujące. Wyobraź sobie, że wszyscy ludzie mają jedwabistą, jędrną, napiętą skórę, bez jednego włoska, bez załamania i fałdki… Świat tak piękny, że aż nienaturalny. Czy naprawdę dla nas nienaturalny?
Łatwo jesteśmy w stanie wyobrazić sobie ten świat prawda? Media, reklamy, a nawet katalogi bieliźniane pokazują nam go ciągle i ciągle na nowo. Ponad rok temu (tak dawno? myślałam, że to było gdzieś w okolicach ostatniego Bożego Narodzenia!) byłam zadziwiona perfekcyjnym retuszem zdjęć pewnej „biuściastej” marki, gdzie modelki… prawie nie miały kolan. Z drugiej strony, pozytywnie zaskoczyła mnie inna marka, na której zdjęciach trudno było dopatrzyć się ingerencji grafika. 

Tutaj i tutaj notki z bloga "Noszębiustonosze" dla ciekawskich.

Robiłam do tego tematu przymiarkę w ostatniej mojej notce. Dodałam tam malutki smaczek na rysunku poglądowym – postać ukazująca mnie zyskała fałdkę na brzuchu, mniej więcej taką samą, jak posiadam w rzeczywistości. Czy ktokolwiek zauważył?

Zdarza mi się odpowiadać na pytania w wątku poświęconym dobieraniu rozmiaru stanika na lobby małobiuściastych – czasami pojawiają się tam pytania o fałdki, wałeczki, chomiczki pod pachami. O ile, obecność wałeczków, które są częścią nie mieszczącej się w miseczkach piersi jest oznaką złego dopasowania stanika, o tyle w niektórych przypadkach mam wątpliwość, czy opisywany „problem” jest rzeczywiście realny i wynika ze złego dopasowania, czy może… niestety, wyolbrzymiania. Być może „fałdka” jest jedynie zagięciem skóry, tłuszczykiem, który nie jest fragmentem piersi , a którego tak nie lubi właścicielka… Zupełnie anatomicznym zagięciem, które posiadają kobiety wszelkich rozmiarów i często również mężczyźni i małe dzieci :)

Wiem, jak bardzo często zauważamy w sobie niedoskonałości, jak bardzo krytyczne wobec siebie jesteśmy, jak bardzo staramy się dorównać wygładzonym ideałom. Nie pamiętamy wtedy, że na zdjęciach są kobiety,  których pracą, obowiązkiem i zadaniem jest wyglądać pięknie. Nad i z którymi działa cały zespół profesjonalistów. Które uczą się pozować do zdjęć, tak, żeby wyglądać .. nie jak najlepiej, bo piękno i dobry wygląd są kwestią gustu, ale jak najlepiej wpasować się w obowiązujący kanon piękna.
Ten najbardziej katalogowy, medialny kanon.

Tymczasem nasze ciało jest zbudowane z… ciała :)

Z ciała, które posiada niedoskonałości, zagięcia, fałdki, czasami obwisa, zawija się, marszczy… Z ciała, które jest miękkie, ciepłe i przyjemne w dotyku. Tak dla równowagi musiałam dodać kilka cech ogólnie odbieranych jako miłe, żeby w was wzbudzić chociaż odrobinę miłości i czułości dla własnego brzuszka, ud, fałdek pod pachami czy oponki. Ale także dla wystających kostek, dużych kolan czy małych pośladków… Lub, jeśli nie miłość i czułość, to chociaż akceptację. Bo to wszystko jest normalne i piękne. 
 
Chciałabym, żeby nasz świat stał się idealny. Nie chodzi mi oczywiście o wygląd, nie chcę widzieć samych gładkich, odbitych z kilku wzorców sylwetek na ulicach. Chcę widzieć samozachwyt, chcę widzieć akceptację i pewność siebie.

Proszę Was dziewczyny o pokochanie siebie, o pozwolenie sobie i innym na luz, na bycie człowiekiem zbudowanym z ciała, na przyzwolenie na „niedoskonałości” – których wcale nie musimy traktować jak wad!
 Po ulicach chodzi mnóstwo pięknych ludzi. Przyznam się, że co krok jestem zachwycona czyjąś sylwetką, oczami,  włosami, brzuszkiem, stylem, odwagą i pewnością siebie albo talentem w dobieraniu stroju. Zachwycam się bardzo różnymi sylwetkami: dużymi, małymi, szczupłymi, grubszymi. Różnorodność jest wspaniała. I myślę, że z takim nastawieniem możemy sobie pomóc pokochać siebie dokładnie takimi, jakie jesteśmy.  A później wybrać idealny stanik i podkreślające to co w nas najlepsze ubrania – i z uśmiechem przywitać się ze swoim odbiciem w lustrze :-)

I jeszcze na zakończenie podsyłam link: tekst o ciastkach 

I wąteczek o kompleksach, na moim ulubionym forum.  

Pozostaję z miękkim, małobiuściastym pozdrowieniem :)